Kiedy w połowie lat 90 rozpoczynałem przygodę z aplikacjami biznesowymi, moje pierwsze zderzenie z wnętrzem systemu zintegrowanego było dosyć bolesne. Jako młody adept sztuki ERP, świeżo zwerbowany z pracy na uczelni, spodziewałem się zaobcować z technologią najwyższych lotów i najświeższymi nowinkami technicznymi. Okazało się jednak, że prawda daleko odbiegała od moich oczekiwań. – Andrzej Amanowicz

Po przyjrzeniu się systemowi z bliska nie mogłem oprzeć się wrażeniu, iż ta część produktu, która odpowiadała za logikę przetwarzania procesów biznesowych powstała poprzez automatyczne ‘przetłumaczenie’ kodu, pochodzącego jeszcze z przełomu lat 70. i 80. Aby produkt komunikował się z użytkownikiem w sposób uznany w tym czasie za nowoczesny czyli poprzez Windows, stworzono równoległy do logiki biznesowej aplikacji specjalny mechanizm obsługi okienek. Nie chcąc tu zanudzać nie-informatyków, pozwolę sobie to porównać do sytuacji, w której do nowoczesnej karoserii błyskającej szeregiem cyfrowych wskaźników wsadzono by układ napędowy z Syreny Bosto lub gdyby ktoś chciał zaoferować użytkownikom rakietę kosmiczną napędzaną silnikiem parowym.